ติดเหล้า...

(บันทึกเมื่อ อังคารที่ 4พ.ค.2553)



เมื่อวานเป็นวันเกิดลูกผม ก็ซื้อเค้กไปให้เขาเป่า
ไม่มีของขวัญ ไม่มีตังค์ ต้องประหยัด
หลังจากทำตัวเกเร เสเพล ขาดงาน
เงินหมดไปอย่างไร้ความหมาย
หมดความหมาย ไร้คุณค่า ในชีวิต...

ลูกถามพ่อว่า พ่อชอบกินเหล้าเหรอ? กินทำไม?

ลูกสาว5ขวบถาม ผมตอบไม่ได้
นั่นสิ กินทำไม แต่ก่อนก็ไม่เคยกิน
ตกเย็นวันนี้ก็กินอีก นอนฝันร้ายทั้งคืน
สะดุ้งตื่น ผีอำ มาหลอนกันเห็นๆเลย
ร่างกายคงต่อต้านสุรา...

แต่พอหยุดกิน ก็นอนไม่หลับอีก
เหมือนว่าร่างกายมันต้องการสุรา...

อันที่จริงมันไม่รู้ว่าต้องการอะไร ร่างกายมันปั่นป่วน

กายแม้ต่อต้าน แต่ใจยังต้องการ

สุขภาพก็แย่มากแล้ว เป็นไปทั้งระบบร่างกาย...

ติดคุกคดีเมาแล้วขับก็เพราะเหล้า
ตอนติดคุกรู้สึกดีขึ้นมาก ชีวิตมีความหวัง

ออกจากคุก ติดเหล้า ความหวังถดถอย...

...ติดคุกดีกว่าติดเหล้า...

เพราะติดเหล้า ชีวิตหดหู่ ท้อแท้
ปลีกตัวจากคนรอบข้าง
แปลกแยกจากสังคม
หลบลี้จากผู้คน
ญาติระอา

ประสบการณ์แห่งความผิดพลาดที่สั่งสม มันไม่ได้สั่งสอนคนที่ติดเหล้าจริงๆเหรอ

...ไม่เห็นโรงศพ ไม่หลั่งน้ำตา...

ติดคุกเพระเหล้า
ตกงานเพราะเหล้า
เมียทิ้งเพราะเหล้า
รถหายก็เพราะเหล้า
ค้นหาวิธีเลิกเหล้า

กินจนหาเหตุผลให้ตัวเองไม่ได้แล้วว่า จะเลิกทำไม มันติด...จนโง่
ไม่มีอะไรทำก็ไปซื้อเหล้า เลิกงานก็กินเหล้า เป็นกิจวัตรไป...

สมองตีบตันหาทางสว่างไม่เจอ...หรือบางทีอาจไม่อยากหาทางออก

จนต้องให้วิธีที่ taxiบางคันใช้...
คือใช้สติกเกอร์แปะที่รถเตือนตัวเองด้วยคำๆว่า "ทำเพื่อลูก"

ปีหน้าลูก6ขวบ จะลองนับดูว่าผม ทำเพื่อลูกได้กี่วัน