ยินดีที่ได้มีส่วนร่วมแบ่งปัน...คนเรายิ่งอยากได้ก็เหมือนยิ่งขาด ต้องไขว่คว้าหาสิ่งที่ขาดมาเติมเต็ม แต่เติมเท่าไหร่ก็ไม่เคยเต็ม...ในทางกลับกัน...ยิ่งเราให้ก็ยิ่งเหมือนได้รับ...สังคมแห่งการแบ่งปันจะยิ่งเพิ่มพูนด้วยความสุขความเจริญ

วันพุธที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

เรื่องเล่าจากโรงพยาบาล1

ตอนที่พ่อผมอยู่ที่โรงพยาบาล...
แน่นอนว่า คนที่ไปโรงพยาบาลนั้น...
ก็มีอยู่แค่สองสถานะคือ...

ทำงานอยู่ที่นั่น หรือ...
ไปใช้บริการที่นั่น...

พ่อผมอยู่ในกรณีที่สอง

กล่าวคือ...

พ่อผมเป็นโรคที่รักษาด้วยตัวเองไม่ได้

จำเป็นต้องพึ่งหมอ พึ่งโรงพยาบาล

โรงที่มีคนไปทำงานบริบาลผู้ป่วยกัน...

โรงพยาบาลอาจจะมาจากคำผสมกัน
ประมาณว่า โรง(สถานที่ที่สร้างไว้โดยเฉพาะการอย่างใดอย่างหนึ่ง)
+พยา(พยายาม)+บาล(บริบาลการรักษาเบื้องต้น)(ใช้อ้างอิงเชิงวิชาการไม่ได้)

...ถ้าไม่ได้ไปทำงานในโรงพยาบาล...

คนดีๆ เขาก็จะไม่ไปโรงพยาบาลกัน

ดีๆในที่นี้หมายความว่าสุขภาพดี

ไม่ใช่คำที่ตรงกันข้ามกับนิสัยไม่ดี

ถึงแม้กระนั้น โรคร้ายมิใช่ว่าจะเลือกเกิดแต่เฉพาะกับคนไม่ดีเท่านั้น

มันเกิดได้กับทุกๆคนไม่เลือกสถานะใดๆ

หรือแม้แต่ คนที่มาทำงานในที่นี้

แม้ก่อนมาจะสุขภาพดี

แต่อาจจะกลับทำให้สุขภาพดีๆนั้น

ลดน้อยถอยลงก็เป็นได้

หากภูมิคุ้มกันไม่ดีพอ

อย่างน้อยๆก็...เรื่องของสุขภาพจิต
blog comments powered by Disqus