ยินดีที่ได้มีส่วนร่วมแบ่งปัน...คนเรายิ่งอยากได้ก็เหมือนยิ่งขาด ต้องไขว่คว้าหาสิ่งที่ขาดมาเติมเต็ม แต่เติมเท่าไหร่ก็ไม่เคยเต็ม...ในทางกลับกัน...ยิ่งเราให้ก็ยิ่งเหมือนได้รับ...สังคมแห่งการแบ่งปันจะยิ่งเพิ่มพูนด้วยความสุขความเจริญ

วันศุกร์ที่ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

เพลง รักกันที่ใด(ตกลงผมจะทำบล็อกอะไรกันแน่?)

ต้องนอนเฝ้าไข้ที่โรงพยาบาลอีกแล้ว...

บรรยากาศในโรงพยาบาลชวนให้หดหู่

กลิ่นอันไม่พึงประสงค์

ภาพผู้ป่วยที่ เจ็บปวด ซึมเศร้า...

ภาพญาติมาเฝ้าที่ อิดโรย อ่อนล้า...

ภาพผู้ช่วยและพยาบาลหงุดหงิด วุ่นวาย...

และ...ภาพของเหลวที่หลั่งไหล...
เพราะร่างกายที่อ่อนแอ สูญเสียและเสื่อมโทรม ไม่อาจห่อหุ้มและปกปิดไว้ได้อีก

บวกกับภาพความรักครั้งเก่า ที่กลายเป็นอดีตไป
ทำให้นึกถึงเพลง เพลงหนึ่งซึ่งเคยแต่งไว้...เพื่อตักเตือน(หลอก)ใจตัวเองให้ทำใจได้ง่ายขึ้น
จึงขอแบ่งปันในพึ้นที่เล็กๆแห่งนี้...

ซึ่งอันที่จริงแล้วเนื้อหาอาจไม่ควรที่จะใช้ในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับความรักสักเท่าไหร่
เพราะร่างกายคนเราที่มองว่าสวยงามนี้นั้นควรเล่าในนิยามของความหลงใหล ใคร่สัมผัสเสียมากกว่า
ไม่ว่าด้วยตา หรือกาย...

แต่ก็นั่นแหละ...ผมมั่นใจไม่น้อยว่าเราต่างเคยได้ยินคำว่า"รักแรกพบ"มาแล้วทั้งนั้น...
และไม่น้อยเลยที่เคยสัมผัสความรู้สึกนั้น นั่นเป็นข้อหลักฐานที่เคยมีและยังดำรงอยู่
ของเหตุผลที่ว่า ความรู้สึกรักนั้นมีความเกี่ยวข้องกันกับร่างกายคนเราไม่มากก็น้อย


เพลง รักกันที่ใด(Update29/01/2552)
คำร้อง/ทำนอง
เบิ้ม บางโพ

นั่งพินิจ พิจารณา ในกายา ชาย-หญิง
จำแนกออกมาให้รู้แจ้ง-เห็นจริง ล้วน ทุกสิ่งโสมม

ภายนอกเป็นหนัง บางครั้งลอก ปลอกออกมา จึงเห็นเป็นเนื้อ
เราต้องอาบน้ำ เช้าเย็นไม่ งั้นเหม็น เหงื่อ มีเชื้อเป็นไขสีขาว
ของเหลว ที่หยดไหลคือเลือด โดนเชือดเนื้อ ก็ไหลคลุ้งคาว
แผลชอกช้ำ ซ้ำบางที ขุ่นขาว คนเขาเรียก น้ำหนอง

Hook
(ชาย)ฉันไปรักคุณที่ใด ใครใครรักกัน เขาชอบสิ่งใด
ไม่รู้จริงจริง ตอบตัวเองไม่ได้ ฉันไปรักคุณที่ใด

อาหารน่ากิน มีกลิ่นหอม ดอมดมแล้ว จึงทานลงท้อง
ผ่านร่างกายสวย น่าสนดู น่ายล มอง ขับจากท้องกลับเหม็น
เกิดมา ดูน่ารักน่าโอ๋ เติบโตน่า ถนอมเช้า-เย็น
เพียงไม่นาน ผ่านทุกข์ยาก ลำเค็ญ กลับกลายเป็น คนชรา

(หญิง)ผมไปรักคุณที่ใด ใครใครรักกัน เขาชอบสิ่งใด
ไม่รู้จริงจริง ตอบตัวเองไม่ได้ ผมไปรักคุณที่ใด

solo

ถามตัวฉันไป แย้งใจฉัน คนมันสำ คัญที่ตรงไหน
เราหลงรักเธอ จึงหลงลืม ความจริง ไป ทำไมจึงโง่งมงาย
สัทธรรม พยายามบอกหนา กายานั้น ย่อมเสื่อมสลาย
ที่ยั่งยืน ตื่นเถอดนะ ก่อนตาย สำคัญใน การทำความดี



(หญิง)ฉันไปรักคุณที่ใด ใครใครรักกัน เขาชอบสิ่งใด
ไม่รู้จริงจริง ตอบตัวเองไม่ได้ ฉันไปรักคุณที่ใด
(ชาย)ผมไปรักคุณที่ใด ใครใครรักกัน เขาชอบสิ่งใด
ไม่รู้จริงจริง ตอบตัวเองไม่ได้ ผมไปรักคุณที่ใด
(ซ้ำ หญิง ,ชาย พร้อมกันเปลี่ยนสรรพนามตัวเองเป็นเรา)
blog comments powered by Disqus