ความสบาย นั้นเป็นอย่างแรก...
เมื่อเกิดความสบายเราจะนึกถึง...
ความสนุก เพราะอยู่ในสถานะไม่ลำบาก คนเราจึงคิดที่จะทำอะไรที่อยากได้ตามประสงค์...เลือกใฝ่หาสิ่งที่ชอบมาเสพ...
ความสนุก เพราะอยู่ในสถานะไม่ลำบาก คนเราจึงคิดที่จะทำอะไรที่อยากได้ตามประสงค์...เลือกใฝ่หาสิ่งที่ชอบมาเสพ...
แต่เสพสุขทางโลกหาได้มีแก่นแท้ที่จีรังยังยืนไม่...คงเป็นได้แต่เพียงเปลือกแห่งชีวิตเท่านั้น...
พระท่านว่าสุขที่แท้ให้เสาะหาหยั่งลึกเข้าไปในจิตใจ...จนเกิดความสงบนั่นจึงเป็นดั่งสุขแท้นั่นเอง
พระท่านว่าสุขที่แท้ให้เสาะหาหยั่งลึกเข้าไปในจิตใจ...จนเกิดความสงบนั่นจึงเป็นดั่งสุขแท้นั่นเอง
แต่ทุกสิ่งในโลกนั้นมันมันก็หนีจากกฏไตรลักษณ์ไม่ได้ คือทุกขัง อนิจจัง อนัตตา
เป็นทุก ไม่เทียง ไม่มีตัวตน...ต่างมีการ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป
...เราจะค้นหาความสุขที่นิรันดรได้อย่างไร?
