ก็เลยลุงขึ้นมานั่งกินเหล้าเผาอารมณ์เล่นๆ
BERN ความคิดออกมาเป็นข้อความที่ไม่ปะติดปะต่อ
หากบางที เราเห็นว่า...
คนอื่นพูดเรื่องสาระว่าเป็นเรื่องไร้อารมณ์
หรือเห็นว่า คนอื่นพูดเรื่องขบขันว่าไร้แก่นสาร
นั่นอาจเป็นเพราะความจริงแล้ว...
คุณมักจะเป็นฝ่ายพูดมากกว่าที่จะเป็นฝ่ายฟังไม่ใช่หรอกหรือ
การแตกต่างทางความคิด...
น่าจะเป็นเรื่องที่ดีไม่ใช่เหรอ...
เพราะเรื่องที่ดีที่สุดของการเกิดเป็นมนุษย์...
ก็เพราะเรามีความคิดนี่ล่ะนะ...หรือคุณคิดว่าไง
ทุกวันนี้คนเรามีอัตตาสูงขึ้น...
ยิ่งความเจริญทางวัตถุมากขึ้น...
สงครามระหว่างอัตตาต่างขั้วยิ่งรุนแรงมากขึ้น
แต่คิดต่างกัน...ทำไมต้องฆ่ากัน
ถ้าเกิดสงครามโลกในปัจจุบันนี้...โลกจะเหลืออะไร
คนเรานี้มันยังไง ผิดชอบชั่วดี ก็รู้เห็นหมดทุกอย่าง...
แต่ความดีทำยาก...ความชั่วกลับทำง่าย
คนเรามักชอบทำสิ่งง่ายๆ...เรียกว่ามักง่าย
อยากเป็นส่วนหนึ่งร่วมแบ่งปันสิ่งดีๆในสังคมแห่งนี้บ้าง...
แต่โดนแทงข้างๆ...ทำแบบนี้เลิกตามกันไปเลยดีกว่า...
Followกู มาแทงกู
Follw me. Thank me
เดี๋ยวนี้คนเราชอบคิดอะไรสั้นๆ...
เป็นเพราะTwitterนี่หรือเปล่า...หรือว่าผมคิดไปเอง
คิดแบบสั้นๆละกันว่า...ผมคิดไปเอง
ของฟรีไม่มีในโลกหรอก...
เพราะสิ่งที่คุณจ่ายเพื่อที่จะได้มันมา...
ไม่จำเป็นที่จะต้องเป็นเงินเสมอไป...
เงินเพียงช่วยให้อะไรๆมันง่ายขึ้นก็เท่านั้น...
มันจัดระบบการแลกเปลี่ยน
ถ้าคุณถามคำถามที่ไม่อาจเป็นไปได้แล้วล่ะก็...
คุณจะได้คำตอบที่เป็นอะไรก็ได้เหมือนกัน...
เหมือนกันตรงที่มันเป็นไปไม่ได้
ยอดมันต้องอ่อน...
ถ้าไม่ใช่อ่อนก็ไม่ใช่ยอด...
ดูต้นไม้...ยอดอ่อน มันอยู่สูงสุดของต้น...
แต่แม้จะอยู่สูงเท่าใด...จะโดนแดดร้อน ลมแรง มรสุมรุมเร้าเพียงใด...
ยอดก็ยังปลิวไสวอยู่ได้...
ทุกวันนี้คนเราแสดงความแข็งกร้าวใส่กัน ไม่นานก็ต้องแตกหัก ไม่ข้างใดก็ข้างหนึ่ง
ถ้าเราชอบการท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติ...
ป่าไม้ ภูเขา น้ำตก สัตว์ป่า...แต่แล้วเรากลับไปเบียดเบียนเขา
เอาแต่ความสะดวกสบายเข้าตัวแล้ว...
ผมว่ามันขัดธรรมชาตินะ...
เพราะปกติแล้วหากเราชอบสิ่งใดก็จะต้องอนุรักษ์สิ่งนั้นไม่ใช่เหรอ
ไม่อยากเชื่อเลยว่า...คนเราจะเลือกถนน มากกว่าที่จะเลือก ต้นไม้...
ตัดต้นไม้ เพื่อตัดถนน
ตัดถนนยิ่งตัดยิ่งยาว...ตัดต้นไม้ยิ่งตัดยิ่งสั้น...อะไรสั้น?
ต้นไม่ที่คุณไม่ได้ปลูก...เรามีสิทธิ์ไปตัดมันโดยชอบธรรมอย่างนั้นเหรอ?
Social network คือสังคมๆหนึ่ง...
มันเป็นเครือข่ายของคนที่ต่างยอมรับในกันและกัน...
ในโลกออนไลน์มีคนหลายประเภท ให้เรียนรู้ และทำความเข้าใจ...
ถ้าคุณไม่ชอบเขาก็ลบเขาออกไป แต่ไม่มีสิทธ์ไปว่าเขา
อะไรบางอย่างเราอาจจะไม่ชอบ...
แต่ว่าของอย่างเดียวกันนั้นก็ไม่ใช่ว่าจะมีส่วนผสมของสิ่งที่เราจะไม่รัก...
ผมไม่ชอบกะปิ เข้าขั้นเกลียด...
ผมชอบแกงเลียง เข้าขั้นรัก...
แกงเลียงต้องไส่กะปิ...
แม่บอกว่าถ้าไม่ใส่กะปิจะเป็นแกงเลียงได้อย่างไร?
ผมทำแกงเลียงของชอบกิน แต่ต้องใส่กะปิของที่ไม่ชอบ...
ตัวอย่างง่ายๆอีกอย่างหนึ่งก็คือ...ถึงคุณจะไม่ชอบอะไรบางอย่างในตัวแฟนคุณ แต่คุณก็ยังรักเขาอยู่ไม่ใช่เหรอ...
บางทีคนเราถึงแม้จะไม่ชอบอะไร แต่ถ้ามันจำเป็น เราก็ต้องทำใจยอมรับและอยู่กับมันให้ได้ สิ่งนี้มันน่าจะเรียกได้ว่า “วุฒิภาวะทางอารมณ์”
ถ้าคนในประเทศเราแยกแยะ และยอมรับส่วนผสมของความชอบในความไม่ชอบ
หรือ ยอมรับส่วนผสมของความไม่ชอบในความชอบได้แล้วล่ะก็...
ผมว่าประเทศเราคงไม่วุ่นวายขนาดนี้
แปลกใหมที่คนเมืองนอกชอบของแปลกๆ ไม่ซ้ำใคร
แต่คนไทยชอบของเลียนแบบ Copyคนอื่น
