สงกรานต์กลางสงคราม

สงกรานต์กลางสงคราม songkran on fire
วันนี้...
ฉันตื่นขึ้นมา พบตัวเองอยู่อย่างโดดเดี่ยวภายในห้อง
เหมือน คลาร์ก เคนท์ ที่ตกลงมาจากฟากฟ้าอวกาศ
มองออกไปภายนอก...รู้ว่าโลกนี้ช่าง เร่าร้อนรุนแรง...

วันนี้...
เป็นวันที่ผู้คน เอาปืนหลากสีสัน...ยิงใส่กันอย่างเมามัน
แต่กระสุนที่ออกมากลับเป็นสายน้ำเย็นใส

ฝ่ายจู่โจมก็ไม่ได้มีสีหน้ามุ่งร้าย
ฝ่ายตั้งรับก็ไม่ได้มีทีท่าเสียหาย
แม้ว่าจะร้องหวีดว้ายกันไป...แต่ก็ด้วยความสนุกสนาน สำราญ

ช่างเป็นภาพที่มีความสุข สนุกสนาน สดชื่น แจ่มใส เฮฮา ร่าเริง
ดับอุณหภูมิความร้อนของเมืองตะวันกลางหัวนี้ได้เป็นอย่างดี

ประเภณีของพวกเขานี้น่าจะเป็นเพียงหนึ่งเดียวในโลก...หรือแม้หนึ่งในจักวาล!!!

แต่พอฉันเหาะเหิรไปอีกมุมหนึ่งของเมือง...ไม่ไกล
ผู้คนมากมายล้านแล้วแต่ใส่เสื้อสีเดียวกัน ฉันมองแล้วคล้ายสีเลือด
โลกที่ฉันเคยเห็น มีเสื้อสีสันต่างๆ มากมาย หลากหลายเฉดสีปะปน
แต่ก็ผสมสานกันได้กลมกลืน และ สวยสด

แต่ที่นี่ดูเหมือนว่า...พวกเขาจะใส่เสื้อสีอื่นกันไม่ได้เลย
และหากแม้มีเสื้อสีอื่นพลัดหลงเข้าไป...
ล้วนถูกมองแปลกแยก...ถูกมองเหมือนตัวประหลาด!

ฉันคิด...
ที่เขาทำอยู่นั้น นั่นใช่ตัวตนที่แท้จริงของพวกเขาจริงๆล่ะหรือ?
หรือมีอะไรดึงดูด ฉุดรั้ง ผลักดัน...หรือเขาอาจโดนพิษจาก สารคลิปตันไนท์!
หินอุกกาบาตสีเขียวในหนังเรื่องซูปเปอร์แมน...
ที่ทำให้คนไม่เป็นตัวของตัวเอง ควบคุมตัวเองไม่ได้

อย่างไรก็แล้วแต่...เมืองที่ฉันเคยเห็น...
ถึงแม้ความคิดจะแตกต่าง แต่พวกเขาก็อาศัยอยู่ร่วมกันได้...อย่างสงบ

พ่อบอกว่า คิดแตกต่างได้ แต่ อย่าแตกแยก...

กรุงศรีอยุทธยาแตกมิใช่ศึกภายนอก แต่เป็นศึกภายใน...

น่าเศร้าที่แอบคิดไปเองว่า...ฤาจะถึงคราวของกรุงรัตนะโกสินทร์...

คิดได้ดังนั้นแม้จะเกิดอารมณ์หมดอาลัยชั่วขณะ แต่ทว่า...
เลือดรักชาติอันมีสายเลือดของนายจัน หนวดเขี้ยวอยู่ประมาณ1มดกินอิ่มพลันได้สูบฉีดไปทั่วร่าง

ในฐานะลูกหลานไท แห่งแผ่นดินสยาม มรดกวัฒนะธรรมอันดี ประเพณีอันงาม
ที่บรรพบุรุษได้สั่งสม สืบทอดกันมา จะมิให้ใครมาทำลายไปได้

จึงได้จัดเตรียมอาวุธ ยุทโธปกรณ์เท่าที่มีออกไปเพื่อทำสิ่งที่เลือดไทคนนี้พอที่จะทำได้...คือ

ออกไปเล่นสงกรานต์ที่หน้าบ้าน...


เฮ้อ...บรรพบุรุษได้หลั่งเลือดโชลมเพื่อรักษาแผ่นดินเก็บไว้ให้ลูกหลาน
แต่ลูกหลานกลับมารบรา เข่นฆ่ากันเอง

ประเพณีสงกรานต์ เป็นวันเถลิงศก เป็นวันขึ้นปีใหม่ของไทย
เป็นเอกลักษณ์ความเป็นไทย ที่ชาติอื่นไม่มี
เป็นขนบธรรมเนียมประเพณีอันดีงาม
ทั่วทั้งโลกต่างกล่าวขาน อยากมาเที่ยวสักครั้งในชีวิต
มาสาดกระสุนแห่งสายน้ำเย็นใส สาดความสุขสนุกสนาน
เกิดภาพแ่ห่งสดชื่น ชื่นบาน ชื่นใจแม้เพียงได้มอง
แต่ปีนี้กลับแปลกแตกต่างไป เป็นปีแห่งสงกรานต์ที่แตกแยก

หากบรรพบุรุษ ชาวบางระจันได้มาเห็นภาพดังนี้...
ฉันว่าพวกท่านคงกระโดดหลังควายในท่าหลังลงพื้น
หรือเอาหัวโขกต้นมะละกอตายเองเสียดีกว่า
จะต้องสู้ให้เหนื่อย...เหนื่อยให้ลูกหลานมันสบาย...
มันคงสบายเกินไป...

สงกรานต์...สงคราม